تو مختم منم مثل تاثیرات بعد گل
ی شیرینی تلخم مثل حقیقت بعد جرم
ی گرگ دله بازم اره کاسبت تو لحظه مرد
ی مشتریه نابه جا یه دیوونه که خط نخورد
منم یه بی خدا منم یه فکر بی وجود
منم یه درد بی صدا منم یه حرف بی شنود
کلمه رنگ میشه اره گاهی واژه باز مهار
میکنه واژه بازی تا سهر بشه کامل
من درد اجتماعو دارم رصد میکنم
من خودمو خدامو دارم عوض میکنم
من چیزاییو میبینم که ندیدیشون اما
ی نیش تلخ دارم ی عقربِ تنها
من قلمم رفیقمه او کاغذم خدامه
طوری مینویسمش میخوره بخیه دوباره