داریوش اقبالی در 15 بهمن سال 1329 خورشیدی در تهران متولد شد. پدرش محمود اقبالي از ملاکان آذربايجان بود. داریوش دوران کودکي خود را در شهر ميانه، زادگاه پدر و ماردشگذراند و در همان دوران کودکی تنها خواهرش گيتی را که ۵ سال بيشتر نداشت از دست داد و اين حادثه موجب تيرگی هايی در رابطه پدر و مادرش شد. داریوش فرزند طلاق می باشد.
استعداد خدادادی داریوش اقبالی در 9 سالگی و در زمانی که برای اولین بار بر روی صحنه مدرسه قرار گرفت آشکار شد و در 20 سالگی توسط حسن خیاط باشی از تلوزیون ایران به مردم معرفی شد و با ترانه افسانه و جاوید بمن نگو دوست دارم در قلب مردم جای گرفت.
داریوش اقبالی با پیدایش عصر بی همتای سبک نوین موسیقی ایران همدوره بود. داریوش هرگز با عقاید تحمیلی به اجتماع خود سازگار نبود، ترانه‌های او حاصل اشعار و موسیقی انسانهایی وارسته چون شاملو، نادرپور، جنتی عطایی، قنبری و بیات است. این موضوع سبب گشت تا ترانه‌های او در رابطه با عشق، صلح، آزادی و عدالت سروده شوند.
دارم دنبال چیزی که میخوای میگردم!
چند ثانیه صبر کن
